در بازار لوازم خانگی چه می گذرد؟
نیسان ها با کارتن های لوازم خانگی دنبال آدرس مغازه ها می گردند تا بارشان را زمین بگذارند. روی تابلوها همچنان اسم برندهای قدیمی می درخشد؛ برندهایی که حالا وارداتشان متوقف شده و قاچاق است.
بازار امین حضور پر از مغازه های عمده و خرده فروشی لوازم خانگی است. برخی از مغازه دارها می کوشند برندهایی را به مشتری معرفی کنند که کمتر شناخته شده است. برخی مشتری ها به جیبشان نگاه می کنند و ارزان ترین را انتخاب می کنند و برخی دیگر دنبال برندهای معروف خارجی اند و به برندهای داخلی چندان خوش بین نیستند.
زن و مرد جوانی وارد یکی از مغازه ها می شوند. به قصد خرید جهیزیه آمده اند و خرید یخچال به عهده آقاداماد است. عروس خانم اصرار دارد یخچال ساید بای ساید بخرند و فروشنده می کوشد متقاعدش کند که دیگر ساید بای ساید مقرون به صرفه نیست و برای پُر کردنش باید ۲۰ میلیون تومانی هزینه کند. فروشنده با چرب زبانی عروس خانم را متقاعد می کند یک یخچال معمولی بخرد.
قیمت کالاهای ایرانی باتوجه به برندهای معروف و کمترشناخته شده فرق می کند؛ از قیمت ۵ میلیون تومان برای یک یخچال ساده گرفته تا ۵۰ میلیون تومان. قیمت برندهای خارجی هم که سر به فلک می کشد.
در بازار امین حضور عده زیادی جزئی فروشی می کنند و عده ای دیگر بصورت عمده و پخش کار می کنند. در سطح شهر هم شرکت های مختلف، فروش لوازم خانگی را انجام می دهند.
مغازه دارها دل پُری دارند و هیچکدام به آینده شغلی شان خوش بین نیستند و می گویند بلاتکلیفند. روزهای خوششان به زمانی برمی گردد که مرزها باز بوده و واردات لوزام خانگی آزاد. چونکه ممنوعیت واردات به نفع کارخانه دار و تولیدکننده ایرانی تمام شده که با خیال آسوده و نبود هیچ رقیبی کالاهایی با هر کیفیت را روانه بازار می کنند و بیچاره مصرف کنندگان. آنقدر بازار کارخانه دارها داغ است که حتی به صادارت هم فکر نمی کنند.
از سال ۱۳۹۷ واردات لوازم خانگی ممنوع گردید و دو برند معروف خارجی که در ایران فعالیت می کردند بساطشان را جمع کردند. با این وجود هنوز هم برندهای خارجی به طور مسافری یا قاچاق وارد کشور می شوند و با قیمت های بالا مشتری های خودشان را دارند.
«مسعود»، ۲۰ سالی می شود که وارد این بازار شده و درباره کیفیت و خدمات بعد از فروش کالاهای ایرانی به ایسنا می گوید: «معمولا تولیدکننده های داخلی مواد اولیه درجه دو و سه رو از چین وارد می کنن که خب طبیعتا کیفیت خوبی نداره. هیچکدوم از برندهای ایرانی نمی تونن بازار لوازم خونگی ایرانو تامین کنن. عده ای از مردم اصلا حاضر نمی شن بابت کالاهای ایرانی پول بدن. بعضیام به خاطر قیمت پایین تر مجبورن محصول ایرانی بخرن. واقعا کیفیت ایرانیا به هیچ وجه قابل مقایسه با محصولات خارجی نیس. از جانب دیگه تولیدکننده های ایرانی به بهونه های مختلف، قیمت محصولاتشونو چند بار تو سال بالا می برن. پیش از این، سالی یه بار افزایش قیمت داشتن ولی حالا می بینیم تا سه بار هم قیمتاشونو زیاد کردن. برخی از این افزایش قیمت ها با مجوز قانونیه و خیلی هاشون هم بدون مجوز. بطور معمول با شروع سال جدید ۱۰ تا ۱۵ درصد روی همه قیمتا میره ولی حالا به بهونه های مختلف از بالا رفتن نرخ دلار گرفته تا حقوق کارگر و قیمت مواد اولیه می بینیم که قیمتا هی بالا میره.»
تلفنش چندباری زنگ می خورد و قیمت لحظه ای کالاها را می دهد: «قدرت خرید مردم واقعا پایین اومده. الان دیگه قیمتا لحظه ای بالا و پایین میره. خیلیا یه سری از کالاها رو از سبد خریدشون حذف کردن. مشتری داریم که با مادرش برای خرید جهیزیه میاد و میگه یخچال تا دو میلیون تومن چی دارید؟ خب آدم ناراحت میشه این صحنه ها رو می بینه. قبلا هر کی واسه خرید جهیزیه یا یخچال جدید برای خونش می اومد سراغ ساید بای ساید رو می گرفت ولی حالا یخچال معمولی جایگزینش شده. تقاضا برای ماشین ظرفشویی و ماکروفر هم کم شده و فقط یه سری مناطق خاص تهران مثل یک و دو هنوز خواهان این کالاها هستن که همشون هم از راه های قاچاق وارد میشن. پس از رفتن شرکتای خارجی، قاچاق جایگزینش شد. با آنکه میگن واردات لوازم خونگی ممنوع شده اما بازم یه سری کالاها با کانتینر و لنچ وارد میشه. کولبرا هم که کارشون همینه. حتی یه سری از کولبرا و قاچاقچیای لب مرز خودشون صفحه اینستاگرامی راه انداختن و سفارش می گیرن. بسیاری از مغازه دارها هم همین کارو می کنن. چند ماه پیش شنیدم که یکی با قباله ازدواجش رفته اندازه یه زندگی جنس وارد کرده، کاری هم به کارش نداشتن. اینجوریام نیست که میگن ممنوع شده. بالاخره هر چی راه خودشون داره. همین قاچاق سبب شده بسیاری از کالاها با تضمین به مصرف کننده نرسه یا موتورشو جابجا می کنن یا تا دست مشتری برسه قُر شده. یکی از همین بچه ها برای آشناش لباسشویی سفارش داده بود که وقتی به دستش رسید، قُر شده بود که حالا چون این کاره بود، جنسو پس داد. اما اونایی که واسه جهیزیه خُرد خُرد خرید می کنن و یه گوشه میذارن، پس از دو سال تازه متوجه میشن چه کلاهی سرشون رفته. اونوقت دیگه کسی زیر بار پس گرفتن جنس نمیره. یا بطورمثال مورد داشتیم که وقتی تلویزیون دستش رسیده، پیکسلاش سوخته بوده.»
سراغ مغازه دارها و فروشنده های دیگر هم می روم. حدودا همه هم نظرند و از وضعیت ناراضی. مغازه دار بعدی ۳۰ سالی می شود در این عرصه فعالیت می کند: «تلویزیون و یخچال فریزر به وفور وارد میشه که قیمتاشون به دلار و دِرهَم وابسته ست. الان طوری شده که فروشگاهای شهرای مرزی خودشون نرخ تعیین می کنن و بازارو دستشون گرفتن. یعنی یه قیمت مشخص میذارن و هیچکدومشونم حاضر نیستن زیر اون قیمت بدن. خب کیفیت کالاهای خارجی هم بهتره به خاطر همین اونایی که قدرت خریدشو دارن میرن سراغش.»
- پس خدمات بعد از فروش چی میشه؟
- خانم، مگه همین محصولات تولید داخل خدمات پس از فروش دُرُس حسابی دارن؟ طرف یخچال می خره تا به خونش نرسیده عیبش رو میشه، خدمات فروش گردن نمی گیره. خوبی محصول خارجی اینه که تا دو سال اول هیچیش نمیشه. الان مغازه دارا هم یاد گرفتن به اونایی که حساسن، یه کارت جعلی میدن. بعضیا هم با شرکتای خدماتی یا یه تعمیرکار به توافق میرسن که کار خدمات بعد از فروش رو انجام بدن.
با وجود گفته های مغازه دارهای لوازم خانگی درباره بازار قاچاق اما مدیرکل دفتر پیشگیری ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز، در آخرین اظهارات خود از کاهش ۶۴ درصدی قاچاق لوازم خانگی نسبت به سال قبل آگاهی داده است.
مغازه دارهای خیابان امین حضور گفتنی های دیگری هم دارند که شاید کمتر مصرف کننده ای از آن اطلاع داشته باشد. یکی از آنان درباره برندهای لوازم خانگی به ایسنا می گوید: «یکی از برندهای ایرانی سال ۷۶ به اسم یه برند ایتالیایی فعالیتشو آغاز کرد و کنارش بِرند جدیدشو راه انداخت. حتی محصولات یکی از برندهایی که همه به نام کشور کره جنوبی می شناسن رو یه شرکت ایرانی تولید می کنه که کمتر مصرف کننده ای این موضوعو می دونه و تو این اوضاع داره سه شیفت پشت سر هم کار می کنه. بذار اینجور بهت بگم که پس از صنعت ساختمان و خودروسازی، صنعت لوازم خانگی راندمان بالایی داره. الان برخی از شرکتای ایرانی شرایط سختی برای نمایندگی گذاشتن. چرا؟ چون کالاهاشون کمه و تقاضاهاشون زیاد. بطورمثال میگن موجودی ندارن تا کالاشونو شیرین کنن یعنی متقاضی بیشتری به سمت محصولاتشون بکشونن. از طرفی ذهن بازارو برای افزایش قیمت آماده می کنن. کار دیگه ای که می کنن اینه که کالاهاشونو سبدی عرضه می کنن یعنی میگن اگه یه کالای مشخص میخوای باید کنارش دو تا محصول دیگه از همین برندو بخری.»
قیمت برخی لوازم آشپزخانه هم افزایش قابل توجهی داشته است. بطورمثال یکی از فروشنده ها درباره سرویس قابلمه به ایسنا می گوید: «دوتا قابلمه و سه تا ماهیتابه یه برند خارجی حالا حدود ۱۵ میلیون تومن شده که فقط در منطقه یک و دو تهران خریدار داره. زودپزهای همین برند از ۵ میلیون تومن شروع میشه. یکی از برندهای خوب ظروف ایرانی از اول سال تا حالا قیمتاشو ۱۰۰ درصد افزایش داده که این اتفاق خیلی عجیبیه. قیمت یه یخچال فریزر برند خوب ایرانی از ۱۲ میلیون به بالاست. قیمت تلویزیونای ایرانی هم اونقدر بالاس که خریدار ترجیح میده تلویزیون خارجی بخره. الان کارخونه داریم که برای سه تا برند مختلف یخچال تولید می کنه چون خط تولیدش فعاله.»
برخی هم از دلالی در بازار لوازم خانگی می گویند: «بازار لوازم خانگی داره با دلالی می چرخه و تا یه محصولی به دست مصرف کننده برسه چند دست می گرده.»
برخی از مغازه داران خیابان امین حضور ممنوع شدن واردات کالاهای خانگی را سیاست اشتباهی می دانند که جلوی رشد محصولات ایرانی را گرفت چونکه رشد زمانی اتفاق می افتد که رقابت وجود داشته باشد. آنان معتقدند تا آن زمان که انحصار در دست عده خاصی باشد هیچ گاه رشد اتفاق نمی افتد. زمانی که کارخانه های ایرانی می بینند رقیبی ندارند هیچ گاه به کیفیت بهتر فکر نمی کنند. نه فقط کیفیت محصولات ایرانی کاهش پیدا کرده بلکه موجب افزایش قیمت ها هم شده چونکه نمی توانند بازار را تامین کنند و برای تولید عجله می کنند. حتی تعدادی از برندهای ایرانی که زمانی فقط به تولید لباسشویی معروف بودند حالا جارو برقی و محصولات دیگر هم تولید می کنند تا از منفعت عقب نمانند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب